Czytając historię Zielonej Wyspy, warto zatrzymać się nad zdobieniami grobowymi, które wykonywane były ze sznurków i nici konopnych. Zdobienia te, pojawiały się głównie na grobowcach, a także były one obecne na otaczających go kamieniach. Były to misterne plecionki i dekoracje sznurkowe, które wydawałoby się nie mają ani początku, ani końca.
Królewska siedziba Tara to niezwykle malownicze miejsce położone w hrabstwie Meath. Jest przesiąknięte opowieściami o wróżkach i plecionkach sznurkowych. Jest ono skupiskiem grobowców i pozostałości dawnego fortu obronnego. Nazwa Tara pochodzi z języka staroirlandzkiego Temair, co miało oznaczać miejsca święte lub bramę do innego świata. W wielu irlandzkich baśniach i legendach kręgi kamienne oraz grobowce są właśnie miejscami przejścia do innego wymiaru, miejscami, które często zamieszkują wróżki. Najlepiej widać je z lotu ptaka, gdzie podziwiać możemy każdy szczegół tego uroczego miejsca. W Tarze znajduje się niezwykły kamień zwany Lia Fáil, zgodnie z legendą kamień krzyczał, gdy dotykał go prawowity król. Na tym kamieniu siadały właśnie wróżki, splatające w swoich zręcznych palcach sznurkowe plecionki. Podobno w tych plecionkach ukrywały te wróżki ludzki los i długość życia.
Aby się bronić przed wrogami, dawni mieszkańcy Szmaragdowej Wyspy budowali kamienne forty. Posiadały one niejednokrotnie takie znaki, jakby wpleciony był w ich strukturę sznur. Często na takowym sznurku widoczne były jakby nanizane paciorki koralików, a nawet pereł. Do dziś nie wiadomo tak naprawdę czego symboliką miały być wspomniane paciorki i sznurki, wszędzie obecne i wijące się przez kulturę celtycką.
Wiele poematów, które dotyczą Szmaragdowej Wyspy, ma w swoich wersach elementy dotyczące sznurów, paciorków i tym podobnych szczegółów. Oto jeden z nich, który właśnie wspomina o tych specyficznych ozdobach.
Wij się sznurze wij jak nitka
po kamieniach po grobowych
niech ogarnie wiedza wszytka
tajemnice Celtów drogi.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
FOTO: Kamienne krzyże celtyckie takie jak ten, są jednym z głównych źródeł informacji o węzłach celtyckich, Tracy z North Brookfield, Massachusetts, CC BY 2.0, Wikipedia
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.