Czasy najazdów i rozwoju Zielonej Wyspy
Około roku 1000 cały stary kontynent drżała przed najazdami Wikingów. Niewielu śmiałkom udawało się odeprzeć najazdy walecznych Skandynawów. Jednym z nielicznych był król Irlandii, Brian Śmiały, czy też Mael Sechnaill II…Nasza Redakcja, została zaproszona na zakopiańską wystawę przypominającą najazdy Wikingów, z jednoczesnym zobrazowaniem dokładnego wyglądu wojownika z północy. Mogliśmy jednocześnie wysłuchać prelekcji na temat dawnych dziejów Szmaragdowej Wyspy.
W wieku jedenastym
-W XI wieku, Irlandia składała się ponad stu królestw o różnej wielkości i znaczeniu. Składały się one na heptarchię prowincji: Munster, Leinster, Connacht, Meath, Ailech, Airgialla i Ulaid. O tytuł arcykróla Irlandii, walczyli rywalizujący ze sobą królowie prowincjonalni. Jednak niewielu z nich udało się go uzyskać. Królestwa Airgialla i Ulaid w zasadzie nie liczyły się w zmaganiach o arcykrólestwo. Prowincjonalni królowie mieszali się w sprawy innych prowincji, co skutecznie przyczyniało się do braku stabilizacji w owym okresie- rozpoczyna swą opowiesć Jan Tomasik przewodnik po wystawie.
Czasy Wikingów
Okres Wikingów w dziejach Irlandii rozpoczął się od sporadycznych wypraw organizowanych przez nich po roku 790. W 795 roku spustoszono między innymi Inismurray i Inisbofin przy wybrzeżu północno-zachodnim. Po roku 820 Wikingowie działali już na wybrzeżach całej wyspy. Atakowali głównie klasztory. Powodem uporczywego najazdu ich na klasztory, był fakt, że tam spodziewano się najbogatszego łupu. Niektóre klasztory były czymś w rodzaju małych miasteczek. Niejednokrotnie stanowiły one zarazem ważne ośrodki polityczne i gospodarcze. Wydawało się to oczywiste, że to właśnie tam mogły być zgromadzone znaczne bogactwa
Aby zażegnać spory
-Fala grabieży została w końcu stopniowo powstrzymana przez władców irlandzkich. Wikingowie zdążyli jednak zadomowić się już na Zielonej Wyspie. Jednakże należy pamiętać, iż w wielu osadach na wschodnim wybrzeżu wyspy, byli oni już w większości chrześcijanami. W ten sposób zaczęli tworzyć trwały element społeczeństwa Irlandii, na którą wpływali i która również na nich wpływała. Porty Irlandii takie jak Dublin, Cork, Limerick, Waterford, Wexford, zawdzięczają swoje istnienie właśnie Wikingom. Wikingowie stali się częścią normalnego życia na wyspie. Wiedza o ich wojskowej sprawności i dobrej broni stała się na tyle powszechna, że dość regularnie najmowano ich do rozstrzygania wewnętrznych irlandzkich sporów- wtrąca pana Tomasik.
Państwo Dublińskie
W końcu IX wieku potęgą na wyspie powstało się państwo dublińskie, lecz w 902 roku Wikingowie z Dublina zostali czasowo przepędzeni przez koalicję państewek irlandzkich. Jednak w 917 roku Wikingowie ponownie zajęli Dublin. Władcy tej prowincji zaczęli snuć wizje panowania nad całą wyspą. W połowie X wieku Dublin był kwitnącym centrum handlowym. Pod rządami Olafa Sigtrygssona Wikinga (950-980), miasto rozciągnęło swoje wpływy na spory okoliczny obszar. Punktem zwrotnym w jego dziejach stała się bitwa pod Tarą w 980 roku, w której Olaf został pokonany przez Maela Sechnailla II, króla Meath. W 981 roku obległ on i zdobył miasto Dublin. W konsekwencji nie tylko odebrał on Wikingom ich zdobycze, ale również nałożył na nich wysoką daninę. Odtąd przybysze ze Skandynawii odgrywali jedynie drugorzędną rolę w nieustannych walkach o władzę, pomiędzy władcami północnej i południowej części Irlandii.
Nasza Redakcja bardzo dziękuje panu Janowi Tomasikowi za zaproszenie na wystawę i opowiedzeniu nam o historii Szmaragdowej Wyspy.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.