Wianek w kulturze celtyckiej

Rytualny zbiór ziół

Istotną rolę w życiu dawnych Celtów pełnił wianek. Kwiaty i zioła użyte do jego wykonania musiały być zebrane podczas pełni księżyca przez dziewczęta niosące w rękach pochodnie.

Dziewiczy wianek

Wianek noszony przez celtycką dziewczynę podkreślał jej dziewictwo. Musiał być upleciony z żywych kwiatów i ziół. Wśród ziół wykorzystanych do powstania wianka musiała być ruta, postrzegana jako symbol panieństwa, rozmaryn symbolizujący gotowość do małżeństwa oraz bylica oznaczająca zdrowie.

Celtyckie święto „stada”

Podczas obchodów „stada”, celtyckiego święta związanego z wyganianiem owiec na pastwiska górskie, młode panny wędrowały na wzgórza, nad rzeki a częstokroć też i do lasu, by znajdujący się tam duch „opiekun borów” i lasów miał w swojej opiece wygnane na pastwiska owce i panny w wiankach na głowie.

Ochrona przed demonami

Aby uchronić się przed demonami, dziewczyny musiały puszczać na wodę wianki, co stało się podwaliną także i kulturowości słowiańskiej. Gdy jakiś wianek zatonął, oznaczało to rychłą śmierć jego właścicielki. Gdy zaś wianek na wodzie dziwnie się kręcił wokół własnej osi, oznaczało to staropanieństwo. Natomiast gdy był on wyłowiony przez jakiegoś młodzieńca, znaczyło to dla niej zamążpójście.

Celtyckie wianki na drzewie

Jeśli w pobliżu nie było płynącej wody, celtyckie panny rzucały wianki na drzewo. Należało wówczas zachować przy tym rytuale milczenie i rzucać nim za siebie. Każdy nieudany rzut, to rzecz jasna nieszczęście, choroby i staropanieństwo.

Jesienią kobiety celtyckie wiły wianki z ziół suszonych. Zawieszały je przed progiem domu, aby nie wpuszczały złego licha. Gdy ktoś w gospodarstwie celtyckim chorował na gardło, kruszono wtedy odrobinę ziół z wianka i dawano do żucia chorującej osobie. Gdy przez okres jesieni i zimy nikt w domu celtyckim nie chorował, wówczas w specjalnym rytuale spalano takie wianki w rozpalonych przydomowych ogniskach.

Gotowość do małżeństwa

Wianek na głowie celtyckiej kobiety oznaczał jej gotowość do małżeństwa. Gdy dziewczyna mimo noszenia wianka na głowie nie znalazła kandydata do swojej ręki, na okres zimy zawieszała taką ozdobę na kołku przed domem.

Wianek z suchych roślin

Wianek z suchych kwiatów symbolizował zawsze odmowę i daremność jakichkolwiek prób działania. Gdy chłopak nie chciał dziewczyny, często mimo próśb i namowy go do małżeństwa, obdarowywał on dziewczynę wiankiem ze słomy.

Ochrona domu i pól

Gdy stawiano nowy dom, jak nakazywała kultura celtycka, przy jego wejściu zakopywano wieniec wiklinowy. W ten sposób wierzono, że będzie sprawował pewnego rodzaju opiekę dla całej mieszkającej w tym domu rodziny. Niebagatelną rolę odgrywał też kształt plecionych wianków. Okrągłe symbolizowały dobro i szczęście. Owalne zaś Celtowie używali do magii i wszelkiego rodzaju zaklęć.

Ewa Michałowska- Walkiewicz