Wnoszą sprawę do Sądu Najwyższego w związku z utratą świadczeń socjalnych Małżeństwo, które uciekło przed wojną w Ukrainie i przybyło do Irlandii prawie trzy lata temu, wniosło do Sądu Najwyższego sprawę przeciwko państwu w związku z rzekomą utratą zasiłków dla osób niepełnosprawnych i zasiłków socjalnych z powodu zmiany statusu ich warunków życia.
Para, która nie może zostać zidentyfikowana na mocy postanowienia sądu, jest zakwaterowana w hotelu od kwietnia 2022 r. i nie ma żadnych dochodów poza pomocą państwa.
Dążą oni do wydania przez Wysoki Trybunał nakazu unieważnienia decyzji podjętej przez Departament Ochrony Socjalnej w październiku 2024 r. w sprawie odmowy rozpatrzenia wniosku złożonego przez mężczyznę o przyznanie zasiłku Additional Needs Payment po tym, jak we wrześniu 2024 r. ich świadczenia socjalne zostały zmniejszone. Pozwanymi w sprawie są rząd Irlandii, Minister Ochrony Socjalnej i Prokurator Generalny.
Para domaga się również deklaracji od Wysokiego Trybunału, że państwo narusza prawo europejskie w zakresie gwarancji minimalnych standardów życia dla osób objętych dyrektywą Unii Europejskiej w sprawie tymczasowej ochrony i działa w sposób „niezgodny” z irlandzką konstytucją.
Kobieta, jak podaje „Irish Times”, cierpi na poważne schorzenie neurologiczne i porusza się na wózku inwalidzkim z powodu przewlekłego zespołu bólowego. Jej mąż również jest schorowany, ma wysokie ciśnienie krwi, cukrzycę i problemy z wagą.
W lipcu 2022 r. kobiecie przyznano zasiłek z tytułu niepełnosprawności (Disability Allowance) w wysokości 208 euro tygodniowo przez Departament Ochrony Socjalnej i została ona zakwaterowana przez państwo w hotelu z pełnym wyżywieniem, po tym jak oceniono, że nie posiada żadnych dochodów. Jej mężowi przyznano zasiłek opiekuńczy Carer’s Allowance w wysokości 224 euro tygodniowo po tym, jak podobnie oceniono, że nie ma innego źródła dochodu.
Para została jednak poinformowana przez Departament, że od 9 września 2024 r., nie będą już kwalifikować się do otrzymywania zasiłku dla osób niepełnosprawnych i zasiłku opiekuńczego, ponieważ są teraz uważani za mieszkających w „wyznaczonym ośrodku zakwaterowania” (w hotelu opłacanym przez państwo), w którym zapewniane są codzienne posiłki (pełne wyżywienie) i usługi pralnicze. Mieszkańcy nadal mają również dostęp do usług opieki zdrowotnej i edukacji, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Ze względu na zmiany w prawie irlandzkim uchwalone w ubiegłym roku, od 9 września 2024 r. beneficjenci ochrony tymczasowej, którzy mieszkają w wyznaczonym ośrodku zakwaterowania, nie kwalifikują się już do niektórych świadczeń z pomocy społecznej. Są oni jednak uprawnieni do tygodniowego zasiłku dla beneficjentów ochrony tymczasowej w wysokości 38,80 euro na osobę dorosłą i 29,80 euro na dziecko a ich dochody oceniane są przez means test.
Mężczyzna został również poinformowany, że ponieważ nie otrzymuje już zasiłku opiekuńczego, nie kwalifikuje się również do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską.
Ponadto, para twierdzi, że powiedziano im, że będą otrzymywać jedynie 70 euro tygodniowo na pokrycie obowiązkowej opłaty za posiłki hotelowe w wysokości 10 euro dziennie na osobę.
W październiku ub. roku mężczyźnie odmówiono ponownego rozpatrzenia decyzji odmawiającej mu jakichkolwiek dodatkowych płatności, o które wystąpił we wrześniu.
W swoim pozwie do Sądu Najwyższego para domaga się unieważnienia decyzji odmownej Departamentu Ochrony Socjalnej w sprawie zakończenia pobierania przez nich zasiłku dla niepełnosprawnych i zasiłku opiekuńczego, podczas gdy „nie nastąpiła żadna istotna zmiana” w ich sytuacji finansowej.
Jak podają media, we wniosku sądowym para twierdzi, że departament zlekceważył „sytuację oczywistych trudności” i że zmiana klasyfikacji ich miejsca zamieszkania od 9 września 2024 r. nie miała „żadnego istotnego znaczenia” dla ich wcześniej zaakceptowanej i zatwierdzonej potrzeby takich płatności pomocowych.
Ich wniosek zostanie wkrótce rozpatrzony, a sędzia prowadzący sprawę odroczył ją do lutego.
Zgodnie z dokumentem opublikowanym na stronie internetowej gov.ie, na dzień 2 grudnia 2024 r. w całym kraju działało łącznie prawie 190 wyznaczonych ośrodków zakwaterowania (DAC) zapewniających pełne wyżywienie, obsługiwanych na podstawie umów między Departamentem ds. Dzieci, Równości, Niepełnosprawności, Integracji i Młodzieży a różnymi dostawcami zakwaterowania w hrabstwach w całej Republice, przy czym pięć DAC zapewniało krótkoterminowe zakwaterowanie zapewniane przez państwo na okres do 90 dni, maksymalny dozwolony dla beneficjentów ochrony tymczasowej, którzy przybyli do Irlandii po 14 marca 2024 roku.
W sytuacjach, w których osoby fizyczne opuszczają wyznaczony ośrodek zakwaterowania, są one uprawnione do ubiegania się o standardową pomoc społeczną (płatną według stawki równoważnej stawce wypłacanej innym odbiorcom), z zastrzeżeniem spełnienia tych samych warunków kwalifikowalności.
RK
FOTO: commons.wikimedia.org
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.