Tarce to średniej wielkości wieś polska, położona w województwie wielkopolskim, w gminie Jarocin. We wsi tej znajduje się pałac wzniesiony w 1871 roku, przez Stanisława Hebanowskiego jako dar dla Stanisława Gorzeńskiego.
W latach 1898-1926 właścicielem pałacu był oficer, biorący udział w powstaniu listopadowym Zbigniew Ostronóg-Gorzeński. Od 1948 do 1974 roku pałac był siedzibą miejscowej szkoły rolniczej.
Od frontu pałac posiada ryzalit, z głównym wejściem umieszczonym pod portykiem. W ryzalicie tym, nad środkowym oknem pierwszego piętra, znajduje się kartusz z herbami Węsierki należący do Elżbiety Węsierskiej oraz herb Nałęcz należący do jej męża Stanisława Gorzeńskiego. Natomiast w zwieńczeniu kartusza znajduje się fronton, z herbem Nałęcz Zbigniewa Ostroróg-Gorzeńskiego.
Pracami przy budowie pałacu kierował poznański budowniczy Antoni Krzyżanowski. Obiekt, wzniesiony w 1871 roku, jest cennym przykładem neorenesansowego stylu budowlanego z zastosowaniem francuskich wzorów, szczególnie wyraźnych w wystroju westybulu. Usytuowanie pałacu w parku krajobrazowym podkreśla jego niepowtarzalną bryłę, nawiązującą do renesansowych zamków francuskich.
Właścicielem majątku w Tarcach w latach 1839-1845 był Otto Juliusz von Rabenau. Następnie na krótko Tarce były własnością hrabiów Mycielskich. W roku 1866 od Ludwika Schraedena dobra te kupili Gorzeńscy ze Śmiełowa. W Tarcach zamieszkał syn Antoniny z Bojanowskich i Hieronima Gorzeńskiego, niejaki Stanisław Gorzeński.
Stanisław Ostroróg-Gorzeński kazał wybudować w Tarcach pałac, na wzór zamków francuskich. Obiekt ten powstał zatem w roku 1871, według projektu Stanisława Hebanowskiego. Jako oprawę dla tej imponującej siedziby założono wokół pałacu park krajobrazowy, który został połączony z pobliskim lasem. Właściciel Tarzec, Stanisław Gorzeński ożenił się z Elżbietą Węsierską, z którą miał dwóch synów – Zbigniewa i Ludwika. Po śmierci Stanisława w pałacu zamieszkał syn Zbigniew, ożeniony z Anielą Biegańską.
Aniela Biegańska uwielbiała słuchać muzyki celtyckiej. Często sprowadzała sobie do pałacu irlandzkich dudziarzy, którzy napawali ją tymi (nie dla wszystkich) ujmującymi dźwiękami. Pani Aniela zawsze mawiała, że muzyka celtycka jest muzyką natury, a naturze nigdy nie wolno się sprzeciwiać.
Po 1926 roku majątek Tarce przeszedł w posiadanie działacza niepodległościowego Zdzisława Bończy-Skarżyńskiego, krewnego Gorzeńskich. Tenże pozostał właścicielem dóbr do wybuchu II wojny światowej. Jako że był on zapalonym myśliwym, w pałacu znajdowało się wiele trofeów.
W roku 2006, kiedy Tarce nabył nowy właściciel, całkowicie wymieniono opierzenia blacharskie oraz pokrycie dachu. Uporządkowano też teren wokół budynku, a następnie przywrócono układ komunikacyjny parku, odrestaurowano bramy wjazdowe i ogrodzenie. Obecnie budynek pałacowy pełni rolę hotelu.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
foto HENRYJAROCIN, CC BY-SA 4.0/WIKIPEDIA.ORG
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.