Celtowie to pierwszy wymieniany z nazwy przez antycznych kronikarzy lud wywodzący się zza Alp. Przez 200 lat słowem Keltoi lub Celtae nazywano każdą grupę barbarzyńców, zatem, jak możemy domniemać, jest to lud wojowniczy. W ikonografii Celtów przedstawiano ich z bujnym włosem, wąsami i obręczami na szyjach (tzw. torquesami). W niektórych dziełach frankońskich opisujących Celtów nazywa się ich ludem solnym, lub też ludźmi soli. Skąd wzięło się ich powiązanie z tą najważniejszą przyprawą?
Waleczność Celtów robiła na Grekach ogromne wrażenie. Przed każdą wyprawą wojenną najważniejszych rytuałów dokonywali Druidzi. To oni, otrzymując sól z wody morskiej, posypywali nią miecze oraz samych wojowników. Druidzi uważali bowiem, że sól daje czystość i sprowadza pomoc i opiekę bóstw opiekuńczych, pragnących, by naród celtycki wygrał wojnę.
Celtowie stworzyli pierwszą rozwiniętą kulturę środkowoeuropejską, z własnym systemem miar i wag oraz monetami (których produkcję początkowo wzorowano na mennictwie Filipa II Macedońskiego). Co prawda ich umocnione murami osady (tzw. oppida) nie były jeszcze typowymi miastami, służąc głównie jako ośrodki kontroli przepływu dóbr i poboru cła. Ale sposób, w jaki je budowano, świadczy o celtyckich umiejętnościach organizacyjnych. Dla lepszego pomieszkiwania w celtyckich miastach Druidzi posypywali domy i ich mieszkańców solą, sądząc, że tym sposobem ściągną na miasta opiekę Dagdy, dzięki czemu wszyscy będą zdrowi i szczęśliwi. Celtowie nie mieli też własnego pisma – przy zapisywaniu rachunków, czy też kalendarzy korzystali z łaciny i greki. Twierdzili bowiem, że zapisywanie rozleniwia pamięć, nie pozostawili więc oni po sobie ani literatury, ani dzieł historycznych.
Istnieje przekaz historyczny, według którego Celtowie jedząc mięso odcinali jego kawałki tuż przy ustach, używając ostrego noża noszonego przy pochwie miecza. Mięso to było solidnie posolone, gdyż inaczej podczas suszenia mogłoby się zepsuć. Kronikarze zanotowali, że kawałki mięsa odcinanego tuż przy ustach są w środku białe od dużej ilości znajdującego się wewnątrz konserwantu, jakim jest oczywiście sól.
Badacze twierdzą, że korzeni Celtów należy szukać na początku epoki żelaza w kulturze halsztackiej. Jej nazwa pochodzi od miejscowości Halstatt w Górnej Austrii, gdzie w końcu II tys. p.n.e. wokół kopalni soli rozwinęła się bogata kultura celtycka. W grobach ludzi utrzymujących się z handlu solą austriaccy archeolodzy znaleźli wspaniałe przedmioty o charakterystycznej ornamentyce, która z czasem pojawiła się także w Polsce. W przedmiotach tych Celtowie za życia przechowywali sól, tak bardzo potrzebną im w codziennym życiu.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.