„Słowa najpotężniejszą bronią”. Rozważania uczniów Polskiej Szkoły SEN w Dublinie

Jak mawiał Jan Paweł II, „Młodość to czas, w którym człowiek odczuwa największą potrzebę akceptacji i wsparcia, kiedy najbardziej pragnie być wysłuchany i kochany.” Kierując się tą zasadą, w Polskiej Szkole SEN, rozmawiamy z naszą młodzieżą. To przecież Oni są nadzieją świata, naszą nadzieją.

„Słowa” – czy mogą być uznane za najpotężniejszą broń, jaką ludzkość się posługuje? Przed takim pytaniem stanęli Uczniowie klasy I LO. Nasi młodzi-dorośli po raz kolejny udowodnili, jak wiele w ich sercach kryje się wrażliwości. Zaskoczyli dojrzałością! Ich rozważania nt. „Słów” łapią za serce, dają do myślenia. Zatrzymajmy się więc na chwilę, aby wsłuchać się w głos polonijnej młodzieży.

Magdalena Marciak, Polska Szkoła SEN w Dublinie

***

CZASEM MILCZĘ

Czasem milczę, choć jestem.

Patrzę, przyglądam się światu

odwrócona plecami do słońca.

Wypatruję człowieka.

CZŁOWIEK jak gwiazdka z nieba

spada światłem – jest niespodzianką,

pachnie jak niezapominajka.

***

Czasem milczę,

stłumionym wnętrzem oddycham.

Wyłapuję słowa które gaszą pragnienie

i powlekam nimi płuca.

SŁOWA wpadną znienacka przez okno monitora,

częstokroć …

ktoś rozbawi uszy uśmiechem słuchawki,

telefon lubi się śmiać.

***

Bywa, że przygasam,

kąciki ust uparcie rwą się do rozświetlań,

inny ktoś rozpala we mnie płomień

żebym chciała pośród jasności wierszem niezmarzłym spacerować.

Dłoń wyciąga i dociska do serca.

Wtedy oczy odmykam, uszy otwieram i usta rozkwitają.

Odwzajemniam –

NADZIEJĄ…MIŁOŚCIĄ …BLISKOŚCIĄ.

Autor: Renata Ewa Błaszczyk

***

 Zastanawiając się nad cytatem czy „Słowa są najpotężniejszą bronią, jaką ludzkość się posługuje” – myślę, że część osób może się z tym zagadnieniem zgodzić, ale z pewnością znajdą się też tacy, którzy stwierdzą, że nie. Jednak moim zdaniem, to stwierdzenie jest jak najbardziej poprawne.

W codziennym życiu prowadzimy rozmowy ze znajomymi, z rodziną. Zdarzają się momenty, kiedy przez przypadek powiemy coś, co może urazić drugą osobę lub zachowamy się w nieodpowiedni sposób. Czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy, ale to najczęściej słowa mogą zranić uczucia innych. Przez przypadek, damy jakiś komentarz koleżance, koledze, który może być odebrany w zły sposób, np. „Mogłaś/ mogłeś ubrać coś innego” czy  „Co ty masz na sobie?”. Taka osoba może to wziąć do siebie i przez nas źle się poczuć lub obniżyć swoją samoocenę. Nigdy nie wiemy, kto jest po drugiej stronie i jaką ma wrażliwość.

Patrząc z innej perspektywy, warto zauważyć, że słowa jako najpotężniejsza broń, mogą też być czymś dobrym. Przez słowa możemy wyrazić swoje uczucia, np. „Kocham cię”. Możemy dać komuś komplement, co sprawi tej osobie przyjemność.  Możemy doradzić  w potrzebie i przede wszystkim uczyć się od siebie. Przecież każdy potrzebuję osoby do rozmowy, której będzie mógł się tak po prostu wygadać, opowiedzieć o swoich problemach. Nie dotyczy to tylko młodych, ale w szczególności osoby starsze lub samotne.

To my kontrolujemy co, kiedy, komu oraz jak powiemy. Jak tą bronią zwaną słowami się posługujemy zależy tylko od nas. Na zakończenie przywołam cytat z  Besty.pl „Słowami też można uderzyć. Nawet silniej niż pięścią”, niech to będzie przestroga dla nas wszystkich.

Aleksandra Owsianka

cdn.