Pracuj kilkadziesiąt lat, a zarobisz tyle, co irlandzki dyrektor w rok

Przeciętny irlandzki pracownik potrzebowałby nawet ćwierćwiecza by zarobić tyle, ile dyrektorzy niektórych irlandzkich firm wyciągają w rok. Do takiego oburzającego wniosku dochodzą autorzy najnowszego raport Irish Council of Trade Unions (ICTU). Po raz kolejny pokazując, jak bardzo nierówne jest nasze społeczeństwo.

Osoby zarabiające w okolicach średniej krajowej powinny móc pozwolić sobie na godne życie. Jakkolwiek o wakacjach z pięciogwiazdkowych hotelach raczej nie mają co marzyć, tego typu pensja powinna spokojnie starczyć na utrzymanie siebie i rodziny, przy spełnieniu najważniejszych potrzeb. Można też jeszcze trochę odłożyć. Tak przynajmniej wygląda to w teorii.

Zgodnie z najnowszymi doniesieniami Central Statistics Office, irlandzka roczna średnia pensja wynosi niecałe 39 tys. euro. Biorąc pod uwagę koszmarnie wysokie ceny mieszkań i duże koszty dotyczące wielu podstawowych potrzeb, nie jest to wcale kwota pozwalająca na bezstresowe życie.

Co innego, jeśli jest się dyrektorem. Osoby na kierowniczych stanowiskach potrafią wyciągać pensje przyprawiające o prawdziwy zawrót głowy. Patrząc na dyrektorskie zarobki niejeden raz idzie zadać sobie pytanie, czy jeden człowiek musi naprawdę aż tyle zarabiać.

Pytanie to nasuwa się zwłaszcza przy okazji przeglądania zarobków dyrektorów odnotowanych w najnowszym raporcie ICTU. Raport ten przyjrzał się pensjom dyrektorów generalnych 26 największych irlandzkich firm. Zarabiane przez nich pieniądze mogą wprawić w prawdziwe osłupienie.

W przypadku aż 22 z nich pensje roczne oscylują w okolicach miliona euro. Z prostych wyliczeń wynika, że pracownik zarabiający średnią krajową na roczną pensję dyrektora musiałby pracować… 25 lat. A mowa tutaj tylko o przysłowiowym czubku góry lodowej – nie należy zapominać, że dyrektorom często przysługują sowite bonusy, niezestawiane w ramach rocznej pensji.

Należy dodać, że w 2018 roku podniesiono pensje dyrektorskie w połowie firm zestawionych w raporcie ICTU. Rekordzistą okazał się Smurfit Kappa, w której pensje dyrektorskie zostały podwojone. W tym samym czasie pensje irlandzkich pracowników wzrosły o… 2,6 procenta.

Jak twierdzi Laura Bambrick z ICTU, takie dysproporcje są „niczym nieuzasadnioną przepaścią w zarobkach”. Nie pozostają one bez negatywnego wpływu na sytuację ekonomiczną ogółu, pogłębiając już i tak obecne problemy gospodarcze. Spokojnie można jednak założyć, że znaczna część dyrektorów-krezusów niekoniecznie się tym przejmuje – najważniejsze, że ich portfele pękają w szwach.

Przemysław Zgudka