Pierścień Claddagh

Niech miłość i przyjaźń panują na zawsze!

Wśród symboli irlandzkich pierścień Claddagh jest prawdopodobnie jednym z najpopularniejszych i najbardziej rozpoznawalnych. Ten tradycyjny pierścień zwykło ofiarować się najbliższej osobie, gdyż symbolizuje on miłość, lojalność i przyjaźń.

Pierścień Claddagh (po irlandzku „fáinne Chladaigh”) składa się z trzech elementów: serca, które reprezentuje miłość, korony symbolizującej lojalność oraz dwóch dłoni okalających serce, odzwierciedlających przyjaźń. Ten rodzaj pierścienia należy do „pierścieni fede”, których element złączonych rąk („mani in fede”) sięga jeszcze czasów rzymskich.

„Claddagh” po irlandzku znaczy „brzeg” i jest nazwą dawnej wioski rybackiej na zachodnim wybrzeżu Irlandii, w obecnym Galway. Tamtejsi rzemieślnicy produkują pierścienie Claddagh nieprzerwanie od co najmniej 1700 r., chociaż nazwy zaczęto używać dopiero po 1830 roku.

Wokół pochodzenia pierścienia krążą liczne legendy. Jedną z nich jest historia Richarda Joyce’a, złotnika z Galway, który miał być twórcą pierścienia.

Według tej opowieści, młody Joyce podróżował, będąc zatrudnionym na statku. Został schwytany i zniewolony przez algierskich korsarzy ok. 1675 r. podczas podróży do Indii Zachodnich. Następnie został sprzedany w niewolę mauretańskiemu złotnikowi, który nauczył go rzemiosła.

Wiele lat później, brytyjski król Wilhelm III (panujący od 1689 do 1702 r.) wysłał ambasadora do Algierii z żądaniem uwolnienia wszystkich obywateli brytyjskich. Dzięki temu, po czternastu latach, Joyce odzyskał wolność i wrócił do Galway, zabierając ze sobą pierścień, który stworzył, w takim kształcie, jaki znamy obecnie.

Jakiś czas później podarował go swojej ukochanej, którą poślubił. Został złotnikiem i odniósł wielki sukces – a przynajmniej, tak głosi legenda.

Faktem jest to, że jego inicjały widnieją na jednym z najwcześniejszych zachowanych pierścieni Claddagh z tego okresu, chociaż z tego czasu pochodzą też trzy pierścienie noszące znak innego złotnika – Thomasa Meade.

Według relacji Williama Dillona, jubilera z Galway, którą spisano w 1906 r., pierścienie „Claddagh” nosili ludzie mieszkający głównie na Wyspach Aran i w Connemara. Ten element biżuterii stawał się jednak coraz bardziej popularny i w okresie wiktoriańskim noszono go już w całej Irlandii i Wielkiej Brytanii.

Warto zauważyć, że istotny jest również sposób zakładania pierścienia. Noszenie pierścionka na prawej dłoni, górą serca do skierowaną do nadgarstka osoby noszącej, oznacza, że ktoś jest otwarty na związek lub poszukuje związku; noszenie go na prawej dłoni, czubkiem serca skierowanym do wewnątrz – oznacza osobę pozostającą w związku.

Noszenie pierścionka na lewej dłoni, z podstawą serca skierowaną na zewnątrz oznacza, że dana osoba jest zaręczona, a noszenie go z podstawa serca skierowaną do wewnątrz wskazuje, że dana osoba jest zamężna lub ma już żonę.

Chociaż pierścień Claddagh nadal cieszy się dużą popularnością i można go kupić w prawie każdym sklepie jubilerskim, niektóre tradycyjne rodziny irlandzkie traktują go niezwykle poważnie i symbolicznie, zachowując i przekazując z pokolenia na pokolenie.

BB

FOTO: Royalcladdagh, Wikipedia, domena publiczna, CC BY-SA 3.0