Magia celtyckiej mięty

Zapach, który sprowadza magię

Mięta, jako ziele prozdrowotne, znana jest człowiekowi od tysięcy lat. Już pradawni Celtowie znali jej kilka gatunków wśród ponad 30 różnych rodzajów mięty.

Mięta czekoladowa

Najpopularniejsza odmiana mięty, to tzw. zwana mięta pieprzowa popularnie zwana lekarską lub czekoladową. Jej lecznicze właściwości Celtowie wykorzystywali w różnych aspektach ludzkiego życia. Szczególnie używali jej do łagodzenia dolegliwości żołądkowych i podczas terapii związanych z wszelkiego rodzaju chorobami górnych dróg oddechowych.

W starożytności

W czasach starożytnych, Egipcjanie używali soku wyciskanego z mięty podczas balsamowania zwłok wierząc w jego właściwości konserwujące. Natomiast Rzymianie spożywali jej duże ilości w postaci naparów i zimnych koktajli, które, jak wierzyli, miały usprawniać pracę mózgu i serca. W pradawnych czasach Grecy dodawali nagminnie miętę do różnych potraw, ponieważ znali już jej walory wpływające korzystnie na perystaltykę jelit i na trawienie żołądkowe.

W celtyckiej magii

Miętę Celtowie stosowali również jako zioło lecznicze w zaburzeniach gastrycznych, ale najczęściej wykorzystywali ją do magii. Druidzi spalając jej zasuszoną formę, łatwiej kontaktowali się ze światem zmarłych. Wpatrując się w dym unoszący się ponad spalaną miętę, widzieli duchy, które podpowiadały metody leczenia chorych, jak również doradzały rozwiązania wszelkich życiowych problemów.

Obrzędy miłosne

Najczęściej Celtowie stosowali miętę podczas wszelkiego rodzaju obrzędów miłosnych. Wierzyli bowiem, że szczególny aromat potrafi bratać zwaśnione strony, nawet sprawiając nieoczekiwany ich mariaż. Zapach parzonej mięty, jak wierzyli, miał zawsze dopomagać szczęściu. Potrafi ona przyciągać miłość, nasila seksualne pragnienia, pomaga odnaleźć wymarzonego partnera, a jej zapach broni przed tak zwanym „złym okiem” i „złym lichem”.

Celtowie zamieszkujący dawną Irlandię, zawsze nosili przy sobie miętę, nawet skruszoną jej postać. Był to szczególny talizman przynoszący szczęście i broniący przed wszelkim złem.

Nad małżeńskim łożem

Małżonkowie, którzy byli chwilowo zwaśnieni, wiązali gałązki mięty nad łóżkiem, aby jak najszybciej dojść do porozumienia. Osoby chore, również pragnąc jak najszybciej dojść do zdrowia, wieszały przy łóżku tę roślinę, raz po raz pocierając jej listki, aby delektować się jej niezwykłym aromatem. Celtowie w dawnych czasach wierzyli, że mięta chroni dzieci przed złymi urokami, które często doprowadzały je do różnych schorzeń. Miętę także wieszano w budynkach gospodarskich, aby zwierzętom tam przebywającym nie zagrażało żadne zło.

Właściwości mentolu

Celtowie wiedzieli, że mantol znajdujący się w listkach mięty ma działanie przeciwbólowe. Nie tylko stosowali miętę w bólach brzucha, ale też pędzlowali naparem miętowym chore gardło. Miętą w połączeniu z oliwą nacierano ciało, aby skóra nie ulegała nadmiernemu przesuszeniu. A ponadto, do tak wysmarowanego miętą ciała, nie przychodziły złe duchy, którym aromat miętowy bardzo nie służył. Nacierając sobie skórę głowy miętą, Celtowie przysparzali sobie tym samym lepszego wyglądu i poprawiali kondycję włosów.

Ewa Michałowska-Walkiewicz