Z całą pewnością ludzie zamieszkujący Stary Kontynent zawdzięczają Celtom wejście w epokę żelaza, poznanie hutnictwa i kowalstwa, a także udoskonalenie garncarstwa i wprowadzenie żaren obrotowych. Dzięki temu wynalazkowi dawni mieszkańcy Szmaragdowej Wyspy mogli szybko pozyskać z uprawianego zboża mąkę, tak bardzo potrzebną do wypieków chleba i słodkiego pieczywa.
Plemiona celtyckie opanowały technologię pozyskiwania żelaza z rud bagiennych. Umiejętność wytwarzania i obróbki kowalskiej znacznie przyczyniła się do sukcesów militarnych celtyckich wojowników, uzbrojonych w żelazne miecze i tarcze ochronne.
Znajomość kowalstwa pozwoliła także na zreformowanie rolnictwa. Działo się to dzięki wprowadzeniu głębokiej orki za pomocą żelaznych radeł. W ten sposób Celtowie uzyskiwali większe plony z zasianego na roli ziarna. Udoskonalili oni także technikę mielenia, stosując żarna obrotowe. Używane przez Celtów narzędzia kowalskie pozostały z kolei w niezmienionej formie.
Do miniatur rękodzielniczych stosowanych przez ówczesnych mistrzów celtyckich należą rozety symbolizujące panteon bogów i węże symbolizujące złe moce. Są także rozety kwiatowe, które wykorzystywane były przez Druidów w obrzędach płodności.
Początkowo w każdym celtyckim gospodarstwie domowym wszystkie naczynia wykonywane były z żelaza. Miały one różny kształt i różną wielkość. Przez dodanie do gliny grafitu Celtowie otrzymali także dość trwałe naczynia o specyficznym zabarwieniu. Niektóre amulety i magiczne talizmany Celtowie wykonywali także ze wspomnianego stopu. Jednak najczęstszym materiałem do ich wytwarzania było żelazo.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.