Zwiedzając Świeradów-Zdrój oprócz atrakcji oferowanych przez to miasteczko można zobaczyć również fragmenty Sudetów. Zarówno to uzdrowiskowe miejsce, jak też i wspomniany pasaż górski, mogą wprowadzić w prawdziwy zachwyt.
Pierwsza wzmianka o Świeradowie pochodzi z 1524 roku. Miejsce to w tym czasie zwało się Fegebeutel. Już wtedy zostały tutaj odkryte wody mineralne, wzmiankowane po raz pierwszy w 1572 roku, w książce berlińskiego lekarza Leonarda Thurneyssera.
Świeradów był trzykrotnie plądrowany w latach 1634–1639. Jednym z powodów najazdów było protestanckie wyznanie mieszkańców ówczesnego Świeradowa. Również w 1642 roku Świeradów został ograbiony – krążyła wtedy legenda o tym, jakoby jego mieszkańcy znaleźli w Sudetach olbrzymi skarb, który zakopali pod progiem domu najstarszego mieszkańca. W 1645 roku stacjonowały tutaj wojska rotmistrza Hermanna, podczas szturmowania przez Szwedów zamku Gryf.
W 1795 roku wybudowano tutaj pierwszy dom zdrojowy, zaś w roku 1817 odkryto źródło w korycie rzeki, w związku z czym uregulowano jej przebieg i wybudowano zdrój zwany Dolnym Świeradowem. Był on jednym z pierwszych uzdrowisk, gdzie poza funkcją pitną wprowadzono kąpiele w wywarze z kory świerku i borowinie. W roku 1840 Świeradów liczył nieco ponad 1,6 tys. mieszkańców. W 1895 roku znaczna część uzdrowiska spłonęła. W 1899 roku odbudowano dom zdrojowy, dodając do niego 45-metrową wieżę. Urządzono także otaczający go zdrojowy park. Również w tym samym czasie powstała pijalnia wód w Górnym Zdroju oraz 80-metrowy kryty hall spacerowy. W 1909 roku z inicjatywy prywatnego inwestora doprowadzono z Mirska linię kolejową, aby tym sposobem ściągnąć tu kuracjuszy. W roku 1934 odkryto tu źródło radonowe, który to pierwiastek zwiększa wydalanie z organizmu kwasu moczowego.
Po kapitulacji III Rzeszy w maju 1945 roku uzdrowisko zostało w dniach 8–9 maja zajęte przez wojska radzieckie, a następnie przekazane polskiej administracji. Jego dotychczasowi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec. W latach 1950-1953 rozbudowano ujęcie wód zdrojowych oraz wymieniono rurociągi i infrastrukturę sanatoryjną. Wobec braku historycznej nazwy polskiej, miejscowość tę nazywano początkowo Wieniec-Zdrój. W 1946 roku wprowadzono urzędowo nazwę Świeradów Zdrój, zastępując tym samym poprzednią niemiecką nazwę.
Zwiedzając Świeradów warto wybrać się w niskie partie Sudetów. Sudety to łańcuch górski znajdujący się na obszarze południowo-zachodniej Polski i Czech. Najwyższy szczyt, Śnieżka, leży na wysokości 1603 m n.p.m. Na południowym zachodzie Sudety graniczą z Płytą Północnoczeska. Podgórzem Rudawskim i Górami Połabskimi. Na wschodzie Sudety od Karpat oddziela Brama Morawska i Płaskowyż Głubczycki. Od północnego wschodu obcięte są wyraźnym uskokiem od Przedgórza Sudeckiego. Ich urokliwość zachwyca każdego turystę, a skalne ostańce zachęcają do krótkich wspinaczek.
Wędrując po niskich Sudetach można zauważyć także symbole celtyckie, zaznaczone na blokach skalnych wspomnianych gór. Okrągły, zakrzywiony kształt ramion wpisanych w okręg jest symbolem dynamiki i ruchu. Jak mówią nam stare zapiski historyczne, okolice te były niegdyś miejscem obrzędów celtyckich, których dokonywali druidzi. Symbol ten oznaczał w ikonografii celtyckiej cztery punkty ruchu, wśród których znajdował się wschód i zachód słońca. Drugi symbol celtycki, zapisany na bloku skalnym, najprawdopodobniej oznaczał śmierć. Być może właśnie pod tymi skałami Celtowie dokonywali obrzędów pogrzebowych.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.