Coroczne święta Druidów

Dla oczyszczenia ziemi

Przypominając okres kiedy to na Szmaragdowej Wyspie prym wiedli Druidzi, należy w szczególności opowiedzieć o najważniejszej celebracji ich corocznego święta, którego celem było oczyszczenie ziemi. Jego podstawowym zadaniem, było uzyskanie płodności ziemi i domowego bydła.

Mleko symbolem płodności

Według wierzeń staroceltyckich, aby pozyskać w danym roku szczególną urodzajność, znający się na kultywowaniu magi Druidzi, spryskiwali ziemię rolną mlekiem krowim, które od wieków było symbolem szczególnego urodzaju i bogactwa. Obrzęd ten powtarzano sukcesywnie przez trzy kolejne dni, kończąc go śpiewem przy blasku księżyca.

Dwa najważniejsze święta w roku

Celtowie szczególnie kultywowali dwa wielkie święta w roku. Pierwsze z nich odbywało się na początku maja i nazywane było „Beltane” (Ogień Boga). Na tą okazję rozpalano ogień przy starych dębach lub na rozstajach polnych dróg, by uhonorować słońce, którego powrót kończył zimowy okres smutków i samotności. Drugie święto obchodzono w noc pierwszego listopada, a nosiło ono nazwę „Samh’in” (Ogień Pokoju). Było ono czasem rozdzielania funkcji sądowych i wydawania wyroków. Na tę okazję wszyscy druidzi zbierali się na pewnego rodzaju synod osób duchowych, nad brzegiem pobliskiej rzeki, w której toni odbijał się świecący na niebie księżyc. Wszelkie spory publiczne i prywatne, były w tym czasie rozstrzygane. Temu spotkaniu towarzyszyły specjalne rytuały, z których najważniejszym było rozpalenie świętego ognia. Od tego ognia rozpalano wszystkie, wcześniej wygaszone ogniska na danym terenie. Zwyczaj ten, trwał na Wyspach Brytyjskich jeszcze długo po przyjęciu chrześcijaństwa. Druidzi zbierali się też, by obserwować i badać księżyc i niebo. Zajmowali się oni również poszukiwaniami przeróżnych ziół, a w szczególności jemioły, której przypisywali szczególną moc i świętość.

Moralność i kultura

Druidzi byli też nauczycielami moralności i kultury. Ich radykalne poglądy etyczne, zachowane są w Triadach Walijskich Bardów, skąd dowiadujemy się o ich umiłowaniu uczciwości i sprawiedliwości oraz szlachetnych prawach tej społeczności. Nauczanie tych praw było jedynie słowne, a zapamiętywanie ich bardzo czasochłonne. Rzymscy pisarze odnotowali:

…„Druidzi przywiązują wielką wagę do do porządku i praw natury. Badając ją kładą wielki nacisk na nauczanie młodzieży, a ich nauki traktują o gwiazdach i ich ruchach na niebie, wielkości świata i poszczególnych ziem oraz mocy i sile nieśmiertelnych Bogów.”….

Nauki Druidów w pieśniach

Historię ludu mieszkającego na dawnej Zielonej Wyspie, a przede wszystkim heroiczne czyny jej bohaterów czczono w legendach i opowieściach. Układano je w rymy, by łatwiej było je spamiętać. Sposób ten wytworzył poezję, którą śpiewał bard. Bardowie zajmowali znamienitą pozycję w celtyckiej społeczności. Byli oni obdarzeni umiejętnością komponowania pieśni i poezji. W swoich utworach przechowywali wiedzę historyczną, zachowywali pamięć o przodkach i rytuałach oraz znali genealogię każdego rodu we własnym klanie. Ta wiedza była potrzebna dla trwałości każdej cywilizacji.

Nasza redakcja była zaproszona do Polanicy przez Towarzystwo Historii Wyspiarskiej, na inscenizację pieśni tamtejszych bardów.

EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ

Fot. Archiwum autorki

Święte kamienie Druidów