Grodzisko na Zawodziu Wielkopolskim, pochodzi z okresu IX-XII stulecia. Do dzisiaj zachowało się wiele fragmentów dawnych pomostów i wałów umocnieniowych, a pamiętają one epokę pierwszych Piastów. Z biegiem lat zamieszkali tutejsze tereny także Celtowie.
Od IX do XIII wieku, na Zawodziu Wielkopolskim, znajdowało się silnie ufortyfikowane centrum wczesnośredniowiecznego państwa polskiego. Była tu siedziba kasztelanii, księstwa oraz władzy kościelnej. Usytuowanie tego grodu na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych, gruntownie decydowało o szybkim rozwoju tutejszego rzemiosła i handlu. Gród najbardziej rozwijał się w okresie panowania Mieszka III Starego, zwanego powszechnie „księciem całej Polski”.
Od około II wieku p.n.e. Wielkopolskę zamieszkiwały również plemiona kultury celtyckiej. Zapewne przywiodły ich na te tereny wieści o cennym kruszcu, który był przewożony Szlakiem Bursztynowym do innych miejsc Starego Kontynentu, celem jego sprzedaży i ogromnego jak na tamte czasy zysku.
Celtowie, stanowiący w tym miejscu mniejszość etniczną, zostali wchłonięci po części przez tutejszą społeczność, lecz zdołali jednak odcisnąć swoje piętno na kulturze wielkopolskich rejonów, które zamieszkiwali lub tam, gdzie dochodziły wpływy ich bogatej kultury.
Pierwsze wyroby z brązu o stylizacji celtyckiej, które tworzyli przybysze z Zielonej Wyspy były artykułami handlowymi. One, jako nietypowy wyrób czy to rzemieślniczy czy to biżuteryjny, podobnie jak bursztyn, posiadały swoją handlową wartość. Badania archeologiczne wskazały, że celtycki materiał wyrobniczy był elementem handlu wymiennego na bursztynowy kruszec.
Znajdowane na terenach Wielkopolski przedmioty pochodzenia celtyckiego świadczą o szerokich kontaktach handlowych miejscowej ludności. Między Celtami a wędrownymi rzemieślnikami wykonującymi ozdoby bursztynowe, nawiązały się kontakty w celu handlu wymiennego.
Celtyckie wyroby zaliczane do celtyckiego kręgu kulturowego znalezione zostały w kilku miejscach wykopalisk archeologicznych. Świadczy to o pracowitości Celtów i przywiązaniu do rodzimej tradycji i kultury, która była przedstawiana na ich wyrobach.
W 1913 r. na badanym cmentarzysku w Piwonicach (obecnie osiedle Kalisza), w jednym z grobów natrafiono na wyjątkową ozdobę celtycką. Była to brązowa bransoleta z paciorkowatymi wypustkami. Podobny zabytek wykonany ze szkła pozyskano w trakcie prac archeologicznych na osadzie w Jastrzębnikach.
Oprócz tego, na terenie Wielkopolski znaleziono także celtycką broń i noże, a także fragmenty ceramiki malowanej. Fakt ten świadczy o zadomowieniu się Celtów na tych terenach, a także o tym, iż mogli utrzymywać się z handlu.
Różne zapiski historyczne mówią nam, że Celtowie prowadzili też handel z Zieloną Wyspą, na którą trafiały wyroby bursztynowe, które najprawdopodobniej wychodziły spod ich dłuta.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
FOTO: DI Richard Resch, wikipedia, Szklak Bursztynowy w obecnych granicach, Wikipedia, domena publiczna
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.