Broda Druidów

Bogowie też lubią brody

Mężczyźni pojawiający się historii naszego globu, mają zazwyczaj starannie uczesane włosy oraz zadbane, słusznej długości brody. Zarost  według wierzeń celtyckich, cieszył się zawsze szczególnym poważaniem, zarówno wśród ludów jak i ich bogów.

Siwa broda czy ufarbowana

Celtowie uważali, że wielkim splendorem cieszą się brody naturalnego koloru, no i oczywiście te, które naturalnie stały się siwe. Niektóre rody celtyckie uważały, że wszyscy bogowie także posiadają brody. Są one często splecione w formie warkoczyków, a niektóre ociekają wprost od nakładanego na nie pielęgnacyjnego olejku. Niektórzy panowie mieszkający na terenach dawnej Zielonej Wyspy, uważali mimo wszystko, że należy przywrócić brodzie jej naturalny kolor, gdy ta po prostu osiwiała. Nakładano na nią dość spore ilości henny, dodawano liczne sznureczkowe ozdoby, a nawet posypywano ją złotym pyłem. Tak wyszykowany Celt, cieszył się wielkim uznaniem wśród całego społeczeństwa, ale niestety nie byli z tego zadowoleni kapłani. Oni bowiem sądzili, że to właśnie druidzi powinni posiadać najlepiej zadbane brody.

Brody jako przedmiot dumy

Brody stanowiły powód do dumy, ale oznaczały też status społeczny.  Brody pokaźne, należycie ufryzowane, które nosili Celtowie z czasem stały się oznaką elit. Utarły się nawet przekonania, że druidzi jako kasta kapłańska powinna mieć brody dłuższe niż bogaci Celtowie. Ci zaś, powinni mieć dłuższe brody niż mężczyźni pracujący w swoich gospodarstwach na utrzymanie rodziny.

Ucięcie brody to wymierzenie kary

Na Starym Kontynencie utrwalił się pogląd, iż ucięcie komuś brody było uważane za wielką obrazę. Wśród ludów celtyckich nie myślano w ten sposób, no i oczywiście nie obowiązywał taki rodzaj kary. Dla Celtów, raczej słabe owłosienie głowy uważano za karę od bogów. Dlatego też w sposób nader wysublimowany i szczególny, dbano też o włosy. Gdy mężczyzna wyłysiał zbyt wcześnie, uważano że nie spodobał się on panteonowi boskiemu i jego łysina była dla niego ujmą na honorze.

Oznaka dorosłości

Niekiedy brody stanowiły pewnego rodzaju oznakę dorosłości, i co się z tym wiąże, trzeźwego myślenia. Mężczyzna z brodą mógł publicznie wygłaszać swoje poglądy, mógł uczestniczyć w publicznych debatach na temat życia mieszkańców celtyckiej wioski, w której mieszkał. Zarost był więc symbolem męskości i mądrości.

Celtyckie wierzenia

Celtowie uważali zatem, że ich bogowie, również dużo uwagi poświęcali własnym brodom. Według druidów, bogowie ci dużo dbałości wkładali w wygląd ich własnych bródek, wierzono także w to, że gdy jakiś Celt często golił brodę nie chcąc jej zapuścić, będzie miał on trudności w dbałości o całe gospodarstwo. Krążył też wśród ludów celtyckich taki mit, że bogowie nie wysłuchują gołowąsów, jak również nie darzą ich należytym partnerem życiowym.

Ewa Michałowska-Walkiewicz