Barwa łez

Różne odcienie szarości

Szary to kolor, który powstaje z połączenia czerni oraz bieli. Druidzi zwyczajowo nazywali go kolorem „nicości”. Barwa ta kojarzona jest z jesienną szarugą, z szarością dnia codziennego, a także, jak mawiali Celtowie – ze łzami.

Znaczenie szarości

Szary to barwa natury. Szare są bowiem skały i bardzo często spotykane kamienie, które na co dzień znajdują się w naszym otoczeniu. Kolor ten, jak wiemy, zewsząd nas otacza, ale rzecz jasna niczym się nie wyróżnia. Często kolor szary kojarzy się z czyjąś anonimowością, czyli po prostu wtopieniem się w tłum.

Jak mawiali dawni Druidzi, szary jest niekiedy kolorem porannej mgły. Pojawia się i szybko znika, ale pozostawia zawsze po sobie odczucie zimna.

Barwa neutralności

Często kolor szary jest barwą neutralności albo, jak mawiali Celtowie, zobojętnienia na coś się wydarzy lub już zaistniało. Jest to, jak nietrudno się domyśleć, barwa smutku i depresji, którą, dla przykładu, Druidzi leczyli totalnym antidotum, jakim był napar z kolorowych kwiatów.

Kolor nudy

Częstokroć szary to barwa nudy. W czasie, gdy Szmaragdową Wyspę zamieszkiwali Celtowie, kolor szary kojarzono z brudem i biedą. W białe kolory oraz rzadziej w szare, ubierano się podczas ceremonii pogrzebowej, a także wtedy, gdy Celtowie nosili żałobę po zmarłym bliskim. W późniejszych latach, szary było kolorem zakonnych habitów, który symbolizował ubóstwo i skromność. Był to też kolor skruchy i pokuty za popełnione grzechy. Z biegiem lat, szare grube płótna wykorzystywano na mundury wojskowe, a także na ubrania dla urzędników szczebla niższego.

Kolor otoczenia

Szarość i wszelkie odcienie tego koloru są przeciwieństwem energii i pozytywnych cech. Ale, jak wiedzieli Celtowie, barwa ta pozwala się wyciszyć i odprężyć każdemu znużonemu pracą człowiekowi. Kolor ten zapewnia poczucie bezpieczeństwa i daje wrażenie równowagi. Uspokaja i koi.

Druidzi, aby przegnać szarość depresyjną u ludzi, wykonywali to przy pomocy ognisk, w których „trzaskające kolory” wyganiały złą szarą barwę z ich życia.

Ewa Michałowska-Walkiewicz