Szmaragdowa Wyspa w prehistorii

Historyczne opowieści

W miesiącu sierpniu, Towarzystwo Miłośników Szmaragdowej Wyspy z Torunia, urządza wieczorki historyczne, na których opowiada dzieje tego pięknego zakątka świata. Przy palących się ogniskach, zgromadzeni goście oczami wyobraźni, widzą dawnych Celtów, którzy krzątali się w swoich obejściach domowych, dbając o rodzinę i przychówek.

Pierwsi przybysze
Pierwsi ludzie, którzy przybyli na Szmaragdową Wyspę w epoce mezolitu, pędzili koczowniczy tryb życia. Głównym zajęciem ich było, myślistwo i zbieractwo. Z czasem nauczyli się oni sztuki połowu ryb.

Rewolucja neolityczna
W IV tysiącleciu p.n.e. z kontynentu europejskiego dotarła rewolucja neolityczna, zapoczątkowując uprawę zbóż. Wówczas to ludzie prowadzili osiadły tryb życia, a ich zajęcie polegało na hodowli zwierząt. W epoce neolitycznej, nastąpił wielki rozwój budownictwa megalitycznego, w tym zwłaszcza grobów korytarzowych. Zapoczątkowano również metalurgię brązu, a cenną miedź pozyskiwano z miejscowych złóż. Rozwijała się także obróbka złota, a wyroby z tego cennego kruszca były przedmiotem eksportu do Brytanii i na kontynent europejski.

Użycie żelaza
W drugiej połowie I tysiąclecia p.n.e. upowszechniało się użycie żelaza, zastępującego brąz. W okresie średniowiecza, spisana została epika irlandzka, opiewająca walki bohaterów i królów irlandzkich. Była to tak zwana epoka heroiczna Zielonej Wyspy. Celtowie z dawnej Irlandii (Irowie), z czasem rozpoczęli łupieżcze ataki na rzymską Brytanię. U schyłku starożytności i w początkach średniowiecza, migrowali też oni na zachodnie wybrzeże obecnej Walii i Szkocji.

Epoka pojedynczych gospodarstw
Irlandia była wówczas krajem rolniczym, a dopiero powolutku tworzyły się pojedyncze gospodarstwa, niewielkie osady z umocnieniami (crannog), na sztucznych wyspach i jeziorach. Podstawową komórkę społeczeństwa stanowiła wielka rodzina patriarchalna (fine). Ustalone już wówczas było celtyckie prawo, przekazywane przez brehonów. Regulowało ono stosunki wewnętrzne, zhierarchizowanego społeczeństwa, obejmującego wiele warstw od uprzywilejowanych, z królami na czele. Szczególną pozycję przyznawano części rzemieślników i artystów kwalifikowanym, takim jak kowale, lekarze, harfiści. Pod względem politycznym wyspa dzieliła się na bardzo liczne, małe królestwa (tuath), rządzone przez króla (ri). Większość z nich była zależna od królów wyższego szczebla, aż po władców (ri cóicid), tak zwanych pięciu federacji prowincjonalnych:

Tak piękne, prelekcje historyczne miały wielu słuchaczy. Ludzie zadawali nurtujące ich pytania, a Miłośnicy Szmaragdowej Wyspy, jak tylko mogli najlepiej udzielali stosownych odpowiedzi. Wieczór ten oczywiście należał do udanych.

EWA MICHAŁOWSKA – WALKIEWICZ

Fot. Archiwum autorki.